5 دلیل برای اینکه SUC (ظروف یکبار مصرف) مکنده است!

ظروف یکبار مصرف (SUC) همه جا حاضر و ارزان هستند اما برای محیط زیست بسیار سخت هستند. به حدی که دولت کانادا ممنوعیت جزئی آنها را اعلام کرده است که در پایان سال 2021 اجرایی می شود و تا سال 2030 تمام پلاستیک های یکبار مصرف را ممنوع می کند. ظروف حمل و نقل "سخت بازیافت" را بپوشانید. اگرچه مبهم است، اما شامل فوم استایروفوم (نام تجاری است) که ضربه سختی برای بسیاری از رستوران‌ها خواهد بود، زیرا استفاده از آن هم جعبه‌های ارزان و هم همه جا را نشان می‌دهد. اما به طور خاص مشکل SUC چیست؟ بیایید به 5 دلیل اصلی که چرا آنها مکنده هستند نگاه کنیم.

1. فقط 9% بازیافت می شود. ممکن است برای برخی نگران کننده باشد که یاد بگیرند که برنامه های بازیافت شهرداری بیشتر برای ایجاد احساس بهتر نسبت به زباله هایی که ایجاد می کنیم به جای تأثیر واقعی بر آنچه که در محل های دفن زباله می رود تأثیر می گذارد. این یک واقعیت کاملا ثابت است که 91% از آنچه در سطل های آبی خود قرار می دهیم هرگز بازیافت نمی شود و به سادگی به محل دفن زباله هدایت می شود. دلایل بی‌شماری برای این امر وجود دارد، مانند مواد آلوده و مواد مخلوط (به عنوان مثال روکش‌های پلاستیکی روی مقوا)، اما دلیل اصلی این است که ظرفیت کافی در تأسیسات بازیافت برای رسیدگی به حجم تولید شده وجود ندارد. در سال های گذشته، چین زباله های جامد قابل بازیافت را از کشورهای خارجی می پذیرفت اما ممنوعیت این عمل را اعلام کرد که از اول ژانویه 2018 اجرایی شد، منجر به تجمع انبوه مواد قابل بازیافت غیرقابل بازیافت می شود. اگرچه ظروف یکبار مصرف به طور مشخص توسط این آمار تعیین نشده است، اما مطمئناً بخشی از مشکل هستند زیرا هرکسی که غذای بدون غذا سفارش داده است می‌تواند میزان SUCهایی را که بعد از غذا باقی می‌ماند تأیید کند.
2. فقط به این دلیل که می گوید "100% Compostable" به این معنی نیست که اینطور است.  بار دیگر، این پیام بیشتر برای ایجاد احساس بهتر در شما، مصرف‌کننده نسبت به زباله‌هایی است که تولید می‌کنید. به دو مشکل برمی گردد. در مرحله اول، ظروف بیرونی باید مقاوم در برابر نشت باشند. هیچ کس همه جا سس مرغ کره ای را نمی خواهد. به منظور دستیابی به این مقاومت در برابر نشت، سازندگان مقوا را با پلاستیکی می پوشانند که در لیست تایید شده مواردی که برنامه های کمپوست شهری به عنوان کمپوست پذیر می پذیرند نیست. ثانیا، در حالی که آن ظروف کمپوست پذیر 100% ممکن است قابل کمپوست باشند، 90 روز طول می کشد تا کمپوست شوند. این برای برنامه های کمپوست شهری که معمولاً 21 روز چرخه کمپوست دارند، بسیار طولانی است. به همین دلیل، وقتی آن ظروف را در سطل سبز قرار می‌دهید، در کارخانه کمپوست مرتب می‌شوند و به… حدس زدید، دفن زباله هدایت می‌شوند.
3. SUC از راه دوری آمده است. اکثریت قریب به اتفاق SUC ها در کشورهایی مانند چین و تایوان تولید می شوند. این بدان معناست که هر کانتینری، قابل کمپوست یا پلاستیک، باید بیش از 9000 کیلومتر را فقط برای رسیدن به بندری در کانادا طی کند و سپس به طور بالقوه 3500 کیلومتر دیگر را در سراسر کانادا حمل کند تا یک بار استفاده شود و سپس دور انداخته شود. بنابراین این فقط تاثیر یک ظرف در محل دفن زباله ما نیست، بلکه در مورد ردپای کربنی است که با حمل و نقل به جایی که به سرعت مورد استفاده و دور ریخته می شود، ایجاد می کند.

4. شیوه های کار. جای تعجب نیست که اکثریت قریب به اتفاق SUC ها در چین تولید می شوند. همچنین برای بسیاری تعجب نخواهد کرد که استانداردهای کار در چین به طرز وحشتناکی با آمریکای شمالی متفاوت است. در حالی که چین قوانین کار برای محافظت از کارگران دارد، مانند محدودیت در اضافه کاری، به نظر می رسد که اگر آنها تهدیدی برای تأثیر منفی بر قیمت نهایی داشته باشند، به طور معمول نادیده گرفته می شوند. به نظر می رسد رایج ترین مسائل باشد دستمزدهای کم، اضافه کاری پرداخت نشده، جابجایی مواد سمی، و خوابگاه های شلوغ در محل. اگر بخواهیم منصف باشیم، اینطور نیست که در آمریکای شمالی شیوه های کار استثماری وجود نداشته باشد، اما تشخیص اینکه چه کسی کارفرمایی است که در قلب بهترین منافع کارمندان خود را دارد، بسیار ساده تر است.
5. پلاستیک رسما "سمی" یا سمی است. علیرغم فشار بسیار زیاد صنعت پلاستیک $28 میلیارد دلاری، در اوایل ماه مه سال 2021، دولت فدرال کانادا پلاستیک را به جدول 1 CEPA (قانون حفاظت از محیط زیست کانادا) اضافه کرد و آن را سمی دانست. این امر راه را برای اجرای ممنوعیت پلاستیک های یکبار مصرف که در مقدمه این وبلاگ ذکر شده است هموار می کند. به راحتی می توان فهمید که چرا صنعت پلاستیک به شدت می خواهد از هرگونه ارتباط بین محصولات خود و کلمه سمی اجتناب کند، و همچنین یادآور مبارزه محکوم شده Big Tobacco علیه سیگار کشیدن است که با سرطان مرتبط است. در ایالات متحده، استدلال های مشابهی در حال وقوع است. شرکت های شیمیایی مانند DuPont و Daikin این واقعیت را از مردم و FDA پنهان کرده اند که یک ترکیب شیمیایی PFAS (معروف به مواد شیمیایی برای همیشه) به نام 6:2 FTOH که در ظروف حمل و نقل رایج است، با بیماری کلیوی، آسیب کبدی، سرطان، آسیب عصبی مرتبط است. ، مشکلات رشدی و اختلالات خود ایمنی. در حالی که FDA گفته است که مطالعات بیشتری برای نتیجه‌گیری لازم است، تعدادی از شرکت‌های شیمیایی به‌طور داوطلبانه موافقت کرده‌اند که این ترکیب را طی 5 سال آینده حذف کنند، به این معنی که آمریکایی‌ها همچنان در معرض این مواد شیمیایی سمی قرار خواهند گرفت. برای اضافه کردن توهین به آسیب، به نظر می رسد که FDA از فریب DuPont از سال 2015 آگاه بوده است، به طوری که قرار گرفتن در معرض حداقل 10 سال طول کشیده است. در مقاله ای نگران کننده توسط ارین بروکوویچ با عنوان کاهش شدید تعداد اسپرم، کوچک شدن آلت تناسلی: مواد شیمیایی سمی بشریت را تهدید می کند. او به هیچ وجه در مورد تأثیر مخرب PFAS بر یک چیز اساسی برای ادامه حیات بشر هشدار می دهد: توانایی ما برای تولید مثل. 

در نتیجه، در حالی که پلاستیک جنبه های بی شماری از زندگی را برای بهتر شدن متحول کرده است، صنعتی که آن را تولید و ترویج می کند به ندرت بهترین منافع عمومی را در دل دارد. زمانی که گری اندرسون لوگوی بازیافت را در سال 1970 طراحی کرد، صنعت پلاستیک به سرعت آن را به عنوان نمادی از نیت خوب خود در تلاش برای ایجاد احساس بهتر در مورد استفاده از پلاستیک به کار گرفت، اما واضح است که بخش سوم مانترا، کاهش، استفاده مجدد، بازیافت توهمی است که فقط برای پنهان کردن یک حقیقت زشت عمل می کند. همانطور که در مورد SUC ها اعمال می شود، بازیافت هم غیرعملی است و هم 91% ناکارآمد است، بنابراین تنها راه پایدار رو به جلو که مستلزم لغو بیرون آوردن نیست، تمرکز بر ظروف قابل استفاده مجدد است. بسیاری از کشورها قبلاً این مفهوم را پذیرفته اند، اما تنها اکنون در آمریکای شمالی در دسترس است. با توجه به آموزش و انتخاب، مردم تصمیم می گیرند که تأثیر منفی بر محیط زیست یا سلامت خانواده خود نداشته باشند.